odpowiedział (a) 30.12.2012 o 19:03: to już troszeczkę dziwne. ѕмιℓєу :) odpowiedział (a) 29.06.2012 o 23:06: hehe ; )) Przyjdzie czas i na Ciebie :) 0. 2. Zobacz 22 odpowiedzi na pytanie: Mam 15 lat i nigdy nie miałam chłopaka.
Wszyscy uczestnicy siedzą w dużym kole na krzesełkach. Jedna osoba (która nie ma krzesełka) stoi w środku i mówi zdanie „Ja nigdy nie….”. W miejsce kropek podaje czynność, której nigdy w życiu nie robiła np.: nigdy nie byłam w Warszawie, nigdy nie jeździłam konno, nigdy nie uczyłam się rosyjskiego, nigdy nie byłam nad morzem itd. Osoby, które robiły wywołaną czynność (były w Warszawie, jeździły konno, uczyły się rosyjskiego, były nad morzem itd.) muszą wstać i zmienić miejsce (nie można siadać na swoje krzesełko, trzeba zająć inne). Uczestnik, który nie zdąży zając miejsca (pozostanie bez krzesełka) staje w środku koła. Teraz następuje jego kolej – musi dokończyć zdanie „ja nigdy nie….”. Ważne: Zdania wypowiadane przez osoby stojące w środku koła nie mogą się powtarzać (jak ktoś mówił, że nigdy nie był w Warszawie, to już nikt więcej nie może tego zdania powiedzieć). Jest to więc świetna zabawa, żeby nieco lepiej się poznać wśród grupy dzieci, czy nawet dorosłych. Warto ją wykorzystać zarówno dla grupy, która się dobrze zna jak i dla całkiem nowego zespołu. W sposób bezpieczny i wesoły poznamy się nieco lepiej.Pytania Prawda czy Wyzwanie dla Przyjaciół. 34. Jaki był ostatni raz, kiedy zwymiotowałeś z powodu nadmiernego picia? 35. Gdybyś miał gwarancję, że nigdy nie zostaniesz złapany, kogo byś zamordował? 36. Jaką tajemnicę miałeś jako dziecko, o której nigdy nie powiedziałeś rodzicom? 37. Czy kiedykolwiek miałeś profil wStrona Główna Pytania I Odpowiedzi Mam 21 Lat. Do 18 Roku Życia Unikałam Głębszych Relacji Damsko-Męskich, Nigdy Nie Chciałam Być Zależ 2 odpowiedzi Mam 21 lat. Do 18 roku życia unikałam głębszych relacji damsko-męskich, nigdy nie chciałam być zależna od towarzystwa rówieśników, którzy wówczas szukali desperacyjnie „drugiej połówki”. Zakochałam się przed 19 urodzinami. Od pierwszego wejrzenia, możliwe? Jasne. Uroda nigdy wcześniej tego typu nie przypadłaby mi do gustu, a jednak utonęłam w jego błękitnych oczach i do teraz nie jestem w stanie wypłynąć na grunt. Pierwsze kroki w związku już były dla mnie wyzwaniem, od samego początku na siłę próbowałam zaistnieć w jego życiu. Pocałunki odbierałam jako jego pieczęć na tym, że wkrótce oficjalnie będziemy parą. Jednak jego sporadyczne wypady nad morze, za granice kończyły się krótkimi przygodami z Paniami, w typie wyglądu na którym do teraz mam obsesje i mierzę każdą jedną sztuczna lale, jak widać tą samą miarą. Przeżywałam zawód gdy usłyszałam, „ jednak nie możemy być razem ponieważ mam w rodzinie patologie i sobie z nią nie poradzisz”. Nigdy nie byłam szczególnie niebystra, wiedziałam, że chodzi o osobę trzecią, miałam racje - imprezowiczka, tego samego typu co opisane wyżej. Diametralnie inna ode mnie. Od tamtej pory jak lwica próbowałam udowodnić, ze to zaakceptuje i zaoferuje taką miłość jakiej nie zyskał wcześniej. Zrezygnował z tamtych dziewczyn i jak sam - nazwał mnie aniołem i tak schował się pod moje skrzydła. Od podszewki poznałam jego sytuację. Bardzo dysfunkcyjna rodzina, pomagałam na każdym kroku, ale zbawić świata niestety do końca nie mogłam. Byłam przy śmierci jego mamy, która zapiła się na smierć. Wspomnienie jego łez i jego małej siostry do teraz wywołuje u mnie potężne poczucie smutku. Widzę jak osamotnieni stoją przed trumną, a za nimi trzy osoby w tym Ja i kilka jego kumpli. W tak młodym wieku był skazany na samodzielność, a życie uliczne nauczyło go złych nawyków przetrwani. To skrajna sytuacja w jego życiu, było ich mnóstwo i ja byłam obok zawsze, dodawałam otuchy, poczucie szczęścia i próbowałam go zmienić, nie jego charakter, lecz podejście do życia tak aby wyszedł na ludzi. Zatraciłam się w tym bardzo. Zapomniałam o sobie, własnych potrzebach, zrezygnowałam z pasji za jego prośbą... ale czułam się szczęśliwa. Jak zamieszkałam z nim, później jak zjezdzalam do domu rodzinnego i wiedziałam, ze jadę tam z nim. Jak wracaliśmy, czułam, ze jesteśmy razem. On się zakochał nareszcie. Do poziomu chorej zazdrości, która z obu stron zaczęła zwiększać poziom. Uczył się, pracował, zrezygnował z używek i w końcu postrzegał kolegów jako takich którym również trzeba pomoc. Nie wspomniałam o kłótniach, które wyglądały strasznie. Kończyły się wyzwiskami już po dwóch latach. Pamietam jak raz nazwał mnie „dziwka” poraz pierwszy. Płakałam noc, całą noc w kacie łazienki tak mocno mnie to zabolało. Zobaczył to, ale nic nie zrobił. Wybaczyłam kolejnego dnia i za każdym wyzwiskiem tak samo robiłam mimo bezpodstawnych czynów złych w moja stronę. Potem jego ręce latały i mnie straszyły. Kłóciliśmy się o głupoty. Cały czas czekałam aż będzie dobrze aż się ułoży, wybaczyłam wszystko. Raz skrzywdził mnie wyjazdem nad morze, kawalerski który można się domyśleć jak współcześnie się kończy. Kawalerski, a kobiety z zewnątrz miały miejsce. Odpisałam wówczas pierwszy raz komuś z zewnątrz na wiadomość zaczepialską. Od tamtej pory mam z tą osoba kontakt i jest to mój aktualny chłopak. Odsunęłam się od niego, obudził sie dopiero wówczas, ze nie dbał o mnie. Zaciekawiła mnie nowa relacja, wcześniej czułam się jak w klatce. Zaczęłam wieść „podwójne życie” jedne z przyzwyczajenia i dostarczeniu dawki adrenaliny, którą zapewniał mi poprzedni związek, drugie z racji tego, że rozum tego chciał. Głosy szeptały mi zostań przy kimś kto w końcu o Ciebie zadba. Jedna sytuacja kiedy popchnęłam w złości pierwszego chłopaka, i oddał mi mocno na święta w moim domu... powiedziałam stop. Pierwszy raz chciałam przerwy, w trakcie której zaczęłam żyć niby na nowo z kimś innym. Jednak kontakt był, toksyczny jak zawsze, ale był, po miesiącu pojawiły się spotkania w tajemnicy, cały czas kończyły się poniżaniem, cały czas byłam poniżana. Do teraz jestem i do teraz w ukryciu mam z nim kontakt. Niszczył mnie wiele razy, wiele razy próbowałam odebrać sobie życie, gra na moich emocjach. Jak próbuje do niego się nie odzywać - śni mi się codziennie, nie robiąc nic w moja stronę rani mnie jeszcze bardziej Dlaczego tego tyrana wewnątrz kocham? Bądź nie? Wyzywał mnie od najgorszych, jednak był hipokryta bo nazwy jakimi mnie nazywał miały znaczenie które sam wypełniał, przekładał na własne życie. Oboje jesteśmy chorzy na swoim punkcie, lecz ja myśle, ze Ja bardziej. On potrafi się nie odzywać, ja nie Wariuje jak muszę być nie fair w stosunku do chłopaka, który teraz uchyla mi nieba. Nie wiem co mam robić, rok nie mogę się uwolnić, w roku kilka razy mysllam, ze to ten czas, ale on nie chce wyjsc mi z głowy. Wszystko kojarzy mi się z nim Bez niego miałam okazje wrócić do pasji, okej nie myśle na chwile wówczas o nim, ale później znowu i znowu. Wspomnienia nie dają kmi spokoju Każdy wspomina pierwsza miłość kolorowo, ja zostałam zas częścią patologii. W tak młodym wieku moje serce zostało styrane. Mam bardzo kochająca rodzine, przyjaciół, ale mi to nie wystarcza. Nie wiem co zrobic, i jak odnaleźć sens. Czuje się beznadziejnie. Gnije od środka, umieram. Czego by nie zeobil, on wie, ze ja wrócę jak boomerang. Nie chce bo rodzine bym zawiodła, mam aktualnie kogoś cudownego, i to tez nie pozwala mi do niego wrócić. Czuje się jak mentalnie związana z kimś kogo dawno powinnam już od siebie odsunąć Jestem niewolnikiem własnej emocji której nie mogę się pozbyć. Czy to chora miłość? Co mam robić w tej sytuacji? Już nie bolą mnie żadne jego wyzwiska, ja do tego przywykłam, nasyca się moimi łzami, wie wtedy co ma robić. Jak mnie dobić... nie potrafię z tym walczyć Witam, Dużo Pani przeszła jak na tak młodą kobietę. Czytając Pani historię wyobrażam sobie, że trudno Pani uporządkować swoje uczucia w tej chwili. Jak do tej pory próbowała Pani sama poradzić sobie, jednak zachęcam do podjęcia pracy ze specjalistą- psychoterapeutą. Nie odpowie on Pani wprost co robić, ale pomoże wypracować taki sposób radzenie sobie jaki będzie odpowiedni dla Pani, da również wgląd w sposób w jaki buduje Pani relacje z mężczyznami. Myśle, że mimo trudnej historii warto spojrzeć na to co przed Panią i nauczyć się budować satysfakcjonujące relacje. Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu. Pokaż specjalistów Jak to działa? Z Pani wiadomości bije dużo cierpienia - opisuje Pani straty i krzywdy, wywołujące wiele mocnych emocji, które wydają się Panią przytłaczać. Opisana sytuacja i związki rzeczywiście mogą być powodem cierpienia i poczucia zagubienia w Pani życiu, jednak historia wydaje się wielowątkowa na tyle, że trudno pomoc Pani w jednym komentarzu. Sądzę, że opisana niemożność wyjścia z trudnej relacji i stworzenia nowej może mieć przyczyny głębsze niż samo przyzwyczajenie, czy emocjonalne przywiązanie do partnera znajdującego się w trudnej sytuacji życiowej. Polecam Pani kontakt z psychologiem lub psychoterapeutą, z którym będzie Pani mogła lepiej zrozumieć swoje wybory i uczucia, a także postarać się odnaleźć większe poczucie spokoju i bezpieczeństwa w Pani życiu i przyszłych związkach. Doznała Pani krzywd, które ranią i maja nadal wpływ na Pani życie - warto się nimi zająć i zaopiekować. Życzę Pani, aby te głębokie rany się zagoiły. Pozdrawiam Magdalena Borkowska Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo. Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle. Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza. Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą. Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza. Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków. Ta wartość jest zbyt krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków. Specjalizacja Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie Twój e-mail Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie. Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych osobowych dotyczących stanu zdrowia w celu zadania pytania Profesjonaliście. Dowiedz się więcej. Dlaczego potrzebujemy Twojej zgody? Twoja zgoda jest nam potrzebna, aby zgodnie z prawem przekazać wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o zadanym przez Ciebie pytaniu. Informujemy Cię, że zgoda może zostać w każdej wycofana, jednak nie wpływa to na ważność przetwarzania przez nas Twoich danych osobowych podjętych w momencie, kiedy zgoda była informacje o moim pytaniu trafią do Profesjonalisty? Tak. Udostępnimy wybranemu przez Ciebie Profesjonaliście informacje o Tobie i zadanym przez Ciebie pytaniu. Dzięki temu Profesjonalista może się do niego mam prawa w związku z wyrażeniem zgody? Możesz w każdej chwili cofnąć zgodę na przetwarzanie danych osobowych. Masz również prawo zaktualizować swoje dane, wnosić o bycie zapomnianym oraz masz prawo do ograniczenia przetwarzania i przenoszenia danych. Masz również prawo wnieść skargę do organu nadzorczego, jeżeli uważasz, że sposób postępowania z Twoimi danymi osobowymi narusza przepisy jest administratorem moich danych osobowych? Administratorem danych osobowych jest ZnanyLekarz sp. z z siedzibą w Warszawie przy ul. Kolejowej 5/7. Po przekazaniu przez nas Twoich danych osobowych wybranemu Profesjonaliście, również on staje się administratorem Twoich danych osobowych. Aby dowiedzieć się więcej o danych osobowych kliknij tutaj Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej. Pytania, których nigdy nie powinieneś zadać. 39,820 likes. Pytania, których nigdy nie powinieneś zadać
Nigdy przenigdy może być również używane jako lodołamacz podczas spotkania w pracy. Tak czy inaczej, mamy nadzieję, że będziecie się dobrze bawić z Nigdy przenigdy ONLINE! Zagraj w Nigdy przenigdy online z ponad 9000 zabawnych, brudnych i niegrzecznych pytań i wypowiedzi. Pobierz losowe pytania z naszego generatora.
Zobacz 9 odpowiedzi na pytanie: Czy są na Zapytaj kategorie, w jakich nigdy nie zadał*ś żadnego pytania? Jeśli tak, to jakie?
Pytania z GG (4642) Mam 13 lat i jeszcze nie miałam chłopaka to normalne 2011-03-25 18:32:34; Mam 17 lat, a nie miałam nigdy chłopaka. nie miałaś nigdy .